Vandaag is het een verlofdag in Zuid-Afrika. Human Rights Day. Maar daar trekken we ons niets van aan. Het is wel ons laatste ontbijt in Madeliefie.
Prinsesje Nita heeft ons drie dagen uitstekend verzorgd. Altijd met de lieve glimlach.
Gilles is ons (weeral) voor. Hij weet als geen ander de koffers te schikken in onze Nissan X-Trail.
Intussen zijn de andere mannen reeds afscheid aan het nemen van Minette, onze leuke gastvrouw.
Het is bijna zo ver. Gilles is erin geslaagd al onze bagage in de koffer te krijgen. Alhoewel… er zijn nog een paar koffers die enkele centimeter uitpuilen.
Molly zou willen meegaan met Odile, maar dat mag natuurlijk niet.
Gilles komt ook nog afscheid nemen van Minette.
We hebben ongeveer 340 kilometer te gaan naar Prince Albert. Tegen de middag zijn we ongeveer halverwege aan het dorpje Maatjiesfontein. Het dorp, midden in de eindeloze vlakten van de Karoo, telt amper een handvol huizen, een postkantoor en een hotel.
Maatjiesfontein ziet eruit als een filmdecor voor een verhaal uit de Victoriaanse periode.
Tijdens de Anglo-Boer oorlog was Maatjiesfontein een militaire commandopost van de Britse troepen. The Lord Milner Hotel werd tijdelijk ingericht als een militair hospitaal.
Langs deze trap moesten de verpleegsters naar de kamers van de gekwetste soldaten.
Twee hofdames poseren in de majestueuze Royal Lounge.
Maatjiesfontein is bekend als een uitzonderlijk historisch dorpje, en het werd erkend als een nationaal monument. Dagelijks kan je met een oude Londense dubbeldekker een tour maken. Daar willen we wel eens aan meedoen.
John is de gids op de dubbeldekker. Wij zijn de enige reizigers voor vandaag. We amuseren ons rot met die kerel. Met een rauwe stem kraamt hij de ene onzin na de andere uit. Niet te doen…
We steken wel één en ander op over het dorpje zelf en over zijn geschiedenis. De schapenteelt is de voornaamste activiteit in deze streek. De dieren krijgen door het eten van de kruidige woestijnplanten een typisch pittige smaak.
Na een half uurtje is de busrit afgelopen, maar we zijn nog van John niet vanaf. Hij troont ons nu nog mee naar enkele vertrekken van het aanpalende kasteel.
In zijn eigen stijl blijft hij acteren als een echte filmvedette.
Flegmatiek stopt hij de foto tot bijna tegen mijn neus.
Nu een beetje uitblazen. Ik krijg John’s tuba voor een tijdje in bewaring.
John begint het repertorium van Louis Armstrong aan te vatten, en Herman valt onmiddellijk in.
Al zingend trekken we het bruine café/restaurant “Laird’s Arms” binnen, en daar smijt John zich op de piano.
Den John zingt en speelt er op los, slechter of zijn leven ervan afhangt. Louis Armstrong, Duke Ellington, Charlie Parker galmen door het café.
En iedereen geniet mee op zijn manier…
Er is er zelfs eentje die een schilderijtje van den John aan het voltooien is.
John’s liedje is bijna uitgezongen, en het is al over het middaguur. We vragen aan de Victoriaans uitgedoste serveuses een tafeltje op het terras.
Zalig genieten op het leukste terras van Maatjiesfontein.
Ze zijn met z’n tweetjes om onze bestelling op te nemen. Kwestie van een dubbele controle te kunnen maken…
Sakie en Maria hebben onze bestelling genoteerd.
Odile is tevreden met haar salade en Gilles is vol lof over zijn stoofpotje…
… tussenin toch een privé commentaartje.
Na de lunch maken we nog een korte wandeling in de omgeving van het Lord Milner hotel. Hier een boom waarin tientallen nesten van wever vogels hangen.
Hier moeten we toch een foto van.
Rond 15 uur zetten we onze rit verder richting Prince Albert. We rijden door de bergachtige rotslandschappen van de West-Kaap.
We moeten nog een benzinestop maken. Wanneer we de parking oprijden start daar een camion die roet uitstoot om het tien meter in de omtrek donker te maken. Hoe zou die bij ons door de schouwing komen? Maar hier bestaat (nog) geen autoschouwing.
De mama’s dragen hier hun baby’s op de rug.
Rond 16u30 bereiken we onze nieuwe woonplaats, B&B Karoo Lodge.
Het heeft wel wat voeten in de aarde voor de baas komt opdagen, en ons binnen laat.
Zeer afstandelijk overhandigt hij ons de sleutels met de hoogstnodige uitleg over Internet, TV, en airco.
Tegen 18 u zijn we opgedirkt en wel klaar voor het souper in Gallery Café. Maar het is nog ietsje vroeg en we slenteren nog wat rond in de omgeving.
Recht tegenover Swartberg Hotel bemerken we een grote Unimog Jeep. Hiermee kan op afspraak een tour met gids gemaakt worden in en rond Prince Albert. We informeren in het hotel en laten ons opschrijven voor de rit van morgenavond 18 uur. 200 ZAR per persoon (ongeveer 13 €)
Herman en Gilles zien het al zitten voor de tour van morgen.
In ons “Gallerie Café” hangen zowel oude prenten…
… als nieuwe Afrikaanse kunst.
Dienster Eunice schotelt ons drie maal kudu voor. Eénmaal kip en één maal salade met vijg, ham en kaas. Met bovenop een flesje Merlot Robert Alexander.
Rond 20 u en op het einde van ons diner worden we weeral gestraft met een stroomonderbreking. Het eindigt als een diner aux chandelles.
Gelukkig ligt onze Karoo Lodge maar op enkele honderden meter, en is het volle maan om naar huis te gaan. Eenmaal op onze kamer krijgen we nog een Face Time oproep van Caroline en Bert. Want vanavond zit het gezinnetje daar voor éénmaal compleet in Waregem. Vandaar die oproep. Om 22 u gaan de lichten terug aan. Maar ’t is dan al tijd om naar bed te gaan.