Deze morgen ziet het er over 180 graden somber en grijs uit. En het regent nog ook. Maar we laten het niet aan ons pas gewekt hart komen. Hilde heeft lekkere koffie gezet, en de muesli met yoghurt en fruit smaakt lekker. Wegens het slechtere weer houden we ons deze voormiddag gedeisd op onze mooie studio.
Even voor de middag zijn regen en wind wat gaan liggen, en trekken we toch naar het centrum van Simon’s Town. Bij dit weer ziet de St Georges Street er ook iets minder aantrekkelijk uit.
We lopen langs de kraampjes op het grote Jubilee Square. Het is op dit plein dat een bronzen beeld staat van de merkwaardigste inwoner van de stad. De hond, Just Nuisance was de mascotte van de mariniers tijdens de tweede wereldoorlog.
De affectie voor het dier ging zo ver dat het beest zelfs officieel werd ingeschreven op de bemanningslijst van de schepen. Toen de hond in 1943 stierf kreeg hij zowaar een militaire begrafenis met een eresaluut als kers op de taart.
We slenteren door de leuke winkeltjes en galerijen. Een mix van mooie kledij tot simpele hebbedingetjes. Van mooie kunst tot kitsch.
Dit winkeltje puilt uit van allerlei prularia. Je wordt er bijna duizelig van.
Na al die jaren zagen krijg ik misschien eindelijk mijn militair kostuum. Ik heb de indruk dat Hilde het verdoken heeft gekocht, want als we de winkel verlieten had ze een zakje onder de arm. Misschien word ik op 25 mei of 6 december wel wijzer.
En als ik dat kostuum krijg, dan krijgt Hilde op 9 oktober dat hoedje.
Om 13u30 gaan we een lunchke nemen in het mooie “Light House Café”.
Aan de sympathieke ober Phillip bestellen we mosseltjes voor Hilde en voor mij kingklip in bietenpuree.
Om naar het toilet te gaan moet je door een superlange gang. Het is op een ludieke manier aangeduid.
Ook de aankondiging aan het damestoilet steekt de humor niet onder stoelen of banken.
Bij de afrekening krijgt Phillip er een “Wiske” bovenop.
Bij het verlaten van Light House Café begroeten we nog de patron. Die was aan het babbelen met een ouder koppel, en we worden direct in het gesprek gemengd.
Wat een lieve mensen. Ze zijn beiden een stuk in de tachtig, en ze zijn van Kalk Bay naar hier gekomen met de fiets. (ongeveer 15 kilometer). Elaine en Colin Silove komen uit Engeland, maar verblijven elk jaar voor vijf maanden in Kalk Bay. Het zijn fervente fietsers, maar ook kunstminnaars. Chapeau!
Ik vertel hem dat zijn kop mij geweldig doet denken aan een Belgisch expressionistische schilder. Colin antwoordt flegmatiek; “toch niet aan Raveel zeker?”. Hij is dus wel degelijk een kunstkenner.
Eenmaal terug in St Georges street bemerken we een bouwvallig huis, dat afgespannen werd met een met palmbomen versierde doek, en met volgende tekst; “What do you imagine this neglected building could become?” Wat stelt u zich voor wat er met dit verwaarloosd gebouw kan gebeuren?” Er zijn al enkele reacties op geplaatst…
En op die reacties komen dan nog reacties. Al of niet in een ander kleur. Maar het idee op zich vinden we niet slecht; een voorbeeld van inspraak voor de burger. Misschien ook eens lanceren bij ons…
In een winkeltje met annex atelier zijn een paar mannen druk in de weer met leder in al zijn vormen te bewerken.
De collega is gaatjes in een broeksriem aan het uitstansen.
In het volgend galerijtje worden we verrast op een Pollock-achtige schilderij. Of misschien is het een werk van onze Waregemse kunstenaar Denis de Gloire?
Het is intussen bijna 6 uur. We gaan een (smakeloos) glaasje wijn drinken bij Fran’s place aan het strand.
Boven de toog hangt er een groot schilderij. De dame rechts op het schilderij zou Fran moeten voorstellen.
Ter vergelijking nogmaals een close-up van de geschilderde Fran. Er zijn inderdaad trekjes terug te vinden.
Van bij Fran gaat het terug naar onze studio met zicht op de grijze zee. En dit voor de rest van de avond. Hilde weet weeral met een minimum van ingrediënten het maximum van onze smaakpapillen te bevredigen. Voor de rest een rustige avond. Echter wel nog met twee leuke intermezzo’s. Eenmaal zoonlief Mehdi vanuit Cannes. Hij is daar zakelijk aanwezig op de MIPIM vastgoedbeurs. Even later kleinzoonlief Emile met vriendin Charlotte vanuit Waregem. Op die manier blijven we bij met het reilen en zeilen in Belgenland. Tot morgen!