Voor wie dat wil begint het ontbijt in “Ballinderry” met een glaasje bubbels. Wij slaan dit altijd af, maar te zien aan de verzameling Champagnekurken moeten er wel een aanzienlijk deel klanten zijn die dit wel lusten.
We hebben beslist om een uitstapje te maken naar Montagu, ongeveer 30 kilometer hiervandaan. Elke zaterdag is daar immers een openluchtmarkt. Bij het buitenrijden van Robertson ligt er een township. We riskeren ons om enkele van de straatjes in te rijden. Sommige huisjes zijn echte kunstwerkjes.
Wachten op de trein die niet komt…
We rijden langer dan een uur over de dertig kilometer. Tot vier maal toe worden we gestopt voor wegenwerken. Op de markt zelf gaat het er gemoedelijk aan toe.
De meest uiteenlopende zaken tracht men hier aan de man (of vrouw) te brengen.
Niet alleen streekproducten, maar ook allerhande huis- en tuinspullen.
Voor Papa het moment suprème om zoonlief en diens beste maat in beeld te brengen.
Dit ziet er een leuke kapoen uit…
Ook hondjes hebben hier soms leuke ontmoetingen.
In de straat tegenover het marktplein beleven we ook een leuk tafereeltje. Broer en zus zijn elkaar op leuke manieren aan het plagen.
Broer wil wel even poseren voor de foto.
We lopen binnen in het Toerisme Bureau. Komen die twee snuiters toch wel achter zeker… Maar wat blijkt? Hun mama is poetsvrouw in het bureau. Vandaar.
Dit verdient een foto met Mama.
Intussen is Hilde twee petjes gaan halen in de wagen. Wat zijn Broer en Zus daar fier mee.
Nog een laatste foto, ditmaal met Hilde erbij.
En nog eentje met Mama ook. Zij is zo gelukkig met die petjes voor haar bengels.
We gaan een koffietje drinken in de Italiaanse Pizzeria Piccolo Tesoro. (Kleine Schat)
We zitten op het buitenterras. Bij een toiletbezoekje bemerk ik echter de herkomst van die naam Piccolo Tesoro. Inderdaad, een schattig interieur.
Rond de middag rijden we doorheen de wijnlanden terug naar Robertson.
We passeren wijnhuis Arabella, de wijn met een paard in hun logo. In de weide aan het domein lopen dan ook enkele prachtige viervoeters.
Wij kiezen voor het domein Van Looveren. We weten dat ze hier in Restaurant Christina’ s een kleinigheidje kunnen serveren. Zowel in de tuin, het terras of het restaurant. Al naargelang het weer.
We willen het sober houden. Hilde bestelt alleen een soepje, en ik vraag of we een pizza mogen delen. Uiteraard mag dat, en ze zullen een tweede bordje bijzetten voor Hilde.
Ik denk dat ze in de keuken moeten gedacht hebben dat de pizza diende gedeeld te worden door vier personen. De mastodont heeft een diameter van naar schatting 40 centimeter. Hilde eet ook enkele stukken, doch uiteindelijk blijft nog bijna de helft over. Maar al bij al is hij héél lekker.
Dit is Christina. De dame met de grote… pizza’s.
Voldaan, en met de doggybag op de rug trekken we naar onze auto.
Ballinderry geeft elke avond aan de gasten de kans om te blijven dineren. Met één uitzondering; de zaterdagavond. Dus kan gastvrouw Hilde het deze namiddag wat rustig nemen. Samen met mijn Hilde bekijken ze hier herinneringen op de I-Pad.
Omdat gastheren Luc en Hilde vrij zijn vanavond besluiten we om samen met hen te gaan souperen. Na een kort overleg beslissen we naar “The four cousins” te gaan. Dit is ook een restaurant van het wijnhuis Van Looveren, maar het ligt in het centrum van Robertson.
We houden het bij één enkele schotel, en we nemen elk iets verschillend. Alleen voor het glaasje Chardonnay Four Cousins hebben we allemaal dezelfde smaak. Rond 22 u leveren Luc en Hilde ons feilloos af bij Ballinderry.