Inderdaad, de ochtend wordt gekleurd door enkele niet nader te omschrijven verrassingen. Bij het verder plannen van de dag beslissen we het rustig te houden vandaag.
We laveren wat rond in ’t centrum. Onze aandacht valt op een familie met vier kinderen die de afvalcontainers op straat onderste boven keren. Alles wat voor hen min of meer bruikbaar is laden ze over in een winkelkar. We worden hier toch regelmatig met zielige toestanden geconfronteerd.
Spijts zondag zijn de winkels toch open. We zoeken een paar boekenwinkels op. We willen wat meer te weten komen over de Zuid-Afrikaanse vlag en het Zuid-Afrikaans volkslied. Immers, we hebben beloofd aan een studente uit Waregem om haar hierover wat meer inlichtingen te bezorgen. Marie-Hélène moet op school deze twee onderwerpen naar voor brengen. De tien studenten met de beste voorstelling mogen volgend jaar deelnemen aan een uitwisselingsproject en kunnen voor twee weken naar Zuid-Afrika.
Er valt heel wat te vertellen over de Zuid-Afrikaanse vlag en nog veel meer over het Zuid-Afrikaanse volkslied.
In deze boekhandel hebben we bijna een uur gesnuisterd, maar helaas met weinig resultaat.
In de namiddag beslissen we om eens heen en weer naar Simons-Town te rijden met de trein. Het is slechts een vijftiental kilometer, en de spoorlijn loopt over het ganse traject evenwijdig met de zee.
Filmdecor anno 1950 op het treinperron van Camps Bay. We kopen twee kaartjes heen en terug 1ste klas en betalen hiervoor 42 Rand, zijnde minder dan 2,5 €. Voor de prijs moesten we het dus zeker niet laten.
Alle wagons zijn volgespoten met graffiti.
Vanop de trein vallen regelmatig mooie tafereeltjes te beleven.
Waterpret op tien meter van de spoorbaan.
We verlaten Kalk Bay
Soms komen de zandduinen tot bijna aan de sporen.
Nog een leuk tafereeltje vanuit de trein.
Simons Town is een grote marinebasis en bij het binnenrijden bemerken we een groot legerschip dat aangemeerd ligt in de basis.
Het stadje zelf is piepklein maar de hoofdstraat bestaat uit hoofdzakelijk pittoreske huizen.
’t Ziet er ook geen arm stadje uit…
De kapper van Simons Town is wel dicht op zondag.
Ook de terugweg verloopt vlekkeloos.
Terug in het station van Kalk Bay worden we begroet door een guitarist.
Omdat we vreesden voor overbevolking in de restaurants wegens Valentijn hadden we gisterenavond ook een tafeltje voor vanavond besproken. Dus trekken we voor de tweede avond op rij naar “The Annex”.
We kunnen vanavond niet à la carte eten, en dit wegens Valentijn. We zijn verplicht het Valentijnsmenu te eten. Dit was dus wel zoals de bijhorende wijn; Buitenverwachting.
Hallo Hilde en Christian,
Genieten jullie blog, en wat een zalig weertje.wat betreft de vlag en het volkslied, Stellenbosch of Swellendam bij Etienne van Cypres Lodge zijn een goede mogelijkheid om veel informatie te vinden denk ik. veel groeten Mieke en Elke
prachtig, ik volg al uw reizen, mooie fotos, wij gaan ook 2 maal per jaar naar zuid afrika