We zitten hier een paar uur vast in totale chaos. Iets kopen lukt niet, want de shops aanvaarden alleen maar plaatselijke munt. Een stoel, bank of tafeltje bemachtigen lukt ook al niet.
Her en der staan borden met alle voorzorgsmaatregelen voor de Corona. We ontmoeten hier ook het koppel van Brakel. De mensen die we verleden dinsdagavond ontmoet hebben in Blacksmith’s Kitschen. Zij zitten ook op onze vlucht. Ze hebben intussen al onze blog gevolgd, en eenmaal terug in België zullen ze wel eens contact opnemen. Zij hebben geen naamkaartjes bij. Wij kunnen wel een visitekaartje aan hen geven. Misschien horen wij nog wel eens iets van elkaar.
We zijn blij dat we mogen aanschuiven voor de incheck van Addis naar Brussel. Echter niet vooraleer door een koortsscanner gepasseerd te hebben.
In het vliegtuig zitten we op een verschillende rij, maar we beschikken beiden over twee zetels. Als dat geen luxe is. Bijna de ganse nacht geslapen als de muizen in het meel.
Na deze tweede vlucht van zes uur zetten we voet aan wal op Zaventemse bodem. Bijna drie weken vroeger dan voorzien, maar heel gelukkig en blij.
Dochter Caroline, die samen mat Bert alles hebben geregeld voor onze thuiskomst wacht ons op in de arrival hall van Zaventem. Hartelijk terugzien, maar uiteraard mogen we niet kussen of knuffelen. De autostrade tussen Brussel en Waregem is desolaat. Soms tot vijf minuten zonder een andere wagen te zien.
We maken nog een kleine omweg over de markt van Waregem. Nooit gezien… geen enkele auto.
Eenmaal thuis aangekomen zijn we alweer aangenaam verrast. Ons huisje is aangenaam verwarmd, er staat een mooie tuil witte tulpen in de living, en onze frigo is opgevuld met proviand voor de volgende dagen. Danke Caroline!
Vanavond hebben we nog een Houseparty onderonsje met de ganse familie. Wat heeft internet toch van mogelijkheden. Met elkaar kunnen spreken en elkaar zien vanuit vijf verschillende locatie. Omdat het de eerste keer is dat we zoiets doen, heb ik wel wat problemen om de boel aan de praat te krijgen, maar uiteindelijk lukt het toch.
Hiermee valt het doek over onze weeral prachtige Zuid-Afrika reis. Hopelijk voor de veertiende maal te herdoen in 2021. Als Corona er niet anders over beslist. Dank aan iedereen die de moed hadden om nu en dan een stukje te bekijken en te lezen van deze blog.