Om 6 uur loopt de wekker af. Zoooooo vroeg. Om 6u30 naar het ontbijt. Want vanmorgen willen we onze eerste safari meemaken.
Aan een voederbakje krioelt het van de “red bishop” vogeltjes. De beestjes worden zo genoemd naar de gelijkenis op een bisschop met een rode stola.
Spijts het vroeg uur heeft Luc al een goede appetijt. Hier schuift hij al voor de derde maal aan bij de zelfbediening van het ontbijt. Of was het nog maar de tweede keer?
Om 7 u moeten we ons naar de open Jeep begeven.
Gids Cleo komt ons daar verwelkomen en we moeten nog eventjes wachten op een duits koppel, die ook aan de safari zullen deelnemen. In een open Jeep is de trip naar het Addo Park toch wel frisjes, om niet te zeggen koud. We rijden bijna een half uur door de citrusvallei vooraleer we de ingang van het park bereiken.
Daar moet Cleo ons nog inschrijven. Intussen mogen wij een kwartiertje ronddwarrelen in de bijhorende shop.
Allerlei souveniertjes en prularia.
We mogen nu instappen in een nog grotere Jeep, waarin we met 11 deelnemers kunnen plaats nemen.
Vanaf nu worden we letterlijk voor de leeuwen gegooid. Voorlopig liggen ze echter nog allemaal te slapen. Misschien hebben ze vannacht te veel gewerkt.
Maar alras krijgen wz ander mooi wild te zien. Hier een zestal zebra’s die mooi in het rijtje lopen.
Daar een reuze kudu met een prachtig gewei.
Weeral een groepje zebra’s. Zo dicht bij onze Jeep.
Dit hartebeest mag er ook best wezen.
Eensklaps en onverwachts duikt er een olifant in ons vizier…
… en dan nog een, en dan nog een. Een ganse kudde volgt.
De kleine mogen ook mee op stap. Cleo weet ons te vertellen dat Addo park de grootste olifantenpopulatie heeft van Afrika. Meer dan 600.
Nu komen ze wel vervaarlijk dicht. Iedereen muisstil in de Jeep.
Geen enkele uito durft zich nog een centimeter verplaatsen…
Cleo denkt dat ze op weg zijn naar een waterplas iets verderop…
En inderdaad… iets verderop is een ploeterfeest aan de gang. Ze vermaken zich als kinderen in een zwembadje. Hier kunnen we wel minutenlang op blijven kijken.
In de omgeving van die ploeterplas ontdekt iemand van het gezelschap een mooie grijze reiger…
… en op de baan zien we een mestkever. Druk in de weer om een bolletje uitwerpselen van een olifant naar de kant te rollen. Die kerel verstopt dat bolletje in de schaduw, legt daar zijn eitjes in, en hierbij is de opvolging verzekerd. Daarom worden de game drivers opgelegd om nooit over die bolletjes te rijden.
Springbokjes hadden we ook nog niet gezien.
Onze vrienden zijn best in hun nopjes bij het zien van al dat natuurschoon.
Het is nu bijna 12u30; tijd dus voor een snack in een beveiligde open ruimte. Cleo deelt aan iedereen een mandje uit. Een powerbar, chips, een appel, twee soorten biltong, een appelsapje. Eigenlijk veel te veel. We houden de overschot bij, want binnen een paar dagen bezoeken we het schooltje in Plettenberg.
Als we terug het dierenrijk inrijden worden we begroet door een struisvogel. Een prachtexemplaar.
Een schildpad hadden we ook nog niet gezien…
Stoeiende zebra’s.
En nog meer olifanten…
Hiermee zijn we aan het einde van onze safari beland. Het Duitse koppel blijft om nog een avondsafari te ondernemen. Wij echter nemen afscheid. Ook van Cleo. Tot een volgende keer misschien. Wie weet?
Van hierut nog een half uurtje, en we zijn terug in ons “Hitgeheim”. Tegen 14 u krijgen we de lichte lunch voorgeschoteld. Carpaccio met een slaatje en één glaasje wit. Gevolgd door een namiddag dolce farniente of platte rust.
Om 18u30 mogen we weeral terug aanschuiven.
De butternut soep… heel speciaal.
Beef fillet; ook al niet gewoon.
Cheese & port. Leuke afsluiter.
Klap op de vuurpijl van vanavond is de uithaal van onze serveuse. Ze komt aangedraafd met een nieuwe fles rode wijn, bestemd voor de tafel achter ons. Ze loopt tegen de poot van mijn stoel, waardoor de wijnfles afkantelt van haar schenkbord. Vlak op het hemd van een persoon achter ons.
Ontstentenis van hier… hilariteit van daar. Uiteindelijk wordt alles met de glimlach bedekt en mogen we een foto nemen van slachtoffer en dader.