Laatste maal dit excellent ontbijt in deze exotische omgeving.
Deze beelden van de Indische Oceaan zullen ons lang bijblijven.
We zullen de vissers en hun vangsten missen.
Voor ons vertrek plannen we nog een fotosessie aan die exotische wand.
Wanneer uitbaters Johan en Adèle ons bezig zien willen ze ook wel een prentje tegen die wand.
Eindigen doen we met de ganse crew. Van links naar rechts Fedgie, Amanda, Vesna, Adèle en Johan (de eigenaars) om te eindigen met barman Marco. Vesna en Amanda zijn moeder en dochter. Voorwaar een schitterende crew die we alle succes toewensen bij de start van hun schitterend vakantieverblijf.
Als we met de eerste koffers richting Hummer gaan bemerken we dat de tuinman weeral onze duivel aan het wassen is.
En weg zijn we. Richting Chidenguelle.
Een drietal uurtjes te gaan. Maar veel te zien onderweg.
Om de paar kilometer staan publieke busjes (?) hun klanten op te wachten. En bij die propvolle bakkies proberen straatverkopers hun waren kwijt te raken aan de reizigers.
Paul verkiest hier en daar het asfalt in te ruilen voor landwegeltjes. Met soms leuke tafereeltjes tot gevolg.
In de buurt van Inhamme houden we een stop bij een marktje.
Liggend of zittend verkopen de dames vers fruit.
Eerst denken we dat hier een hilarisch toneeltje wordt opgevoerd. Maar later zou blijken dat dit wel degelijk een gehandicapte dame is, die niet rechtop kan staan.
Dit jonge mamaatje geeft aan dat ik gerust een foto mag nemen terwijl ze haar leuke baby aan het voeden is.
Ga hier maar een spulletje uitzoeken.
Nissan, Toyota, Isuzu; zij herstellen ze allemaal. En voor een bandencentrale hoef je ook niet verder te zoeken.
Vlug instappen; we moeten er dringend vandoor.
Hilde neemt een laatste foto, en wij vervolgen ook onze weg.
Om een uurtje later NAARA Eco Lodge te bereiken.
Receptionist Mickey weet ons binnen een mum van tijd wegwijs te maken in onze nieuwe accommodatie.
Per koppel krijgen we een chalet. Half in steen, half in tentzeil.
Leuke bedoening. We hebben zelfs twee douches; eentje binnen en eentje buiten.
Binnen de kortste keren is Hilde ondergedompeld.
Ze krijgt zelfs een flesje champagne aangeboden. Blijkt echter voor een amoureus koppeltje te zijn dat plots uit het niets komt opdagen.
De kerel vraagt om een foto te nemen met zijn I-Phone. Maar uiteindelijk wil het liefje niet mee op de foto. Het meisje is wel heel mooi, maar ook heel verlegen.
In de vooravond genieten we vanop het gemeenschappelijk terras van de zonsondergang en een drankje.
Eenmaal de zon onder is het in een mum van enkele minuutjes pikdonker. En wat eten we vanavond voor onze laatste avond in Mozambique? Je kan het niet raden…