Vanmorgen om 7 uur is Minet reeds de koer aan het vegen. Hilde wil een handje toesteken, maar dat weigert Minette ostentatief.
Een goede start van de dag met muesli en fruit.
Vanavond komen Gilles en Odile ons achterna. Dus hebben we een grotere auto nodig. Zoals afgesproken met Cobus van Europcar leveren wij deze voormiddag tegen 11 uur onze wagen in bij Europcar aan het Hotel Westin in Cape Town. Zoals altijd is Cobus weer in zijn beste doen. Wij hebben een dikke 2.000 kilometer gereden met de Toyota, en dit zonder het minste schrammetje. De benzinetank is vol, dus moet er niets bijbetaald.
Tot voor een paar jaar hebben we regelmatig gelogeerd in de “Westin”, en we lopen dus enkele bekenden op het lijf. Receptioniste Liza komt van achter de balie gerend om ons een knuffel te geven. Herinneringen…
Zondag waren we afgesproken met Leopold Chanterie dat we vandaag een paar van zijn fabrieken zouden bezoeken. Tegen 11 uur zal hij ons aan de “Westin” komen ophalen. In afwachting drinken we een cappuccino in “Louis”, de bar van de Westin.
Een kwartiertje voor 11 uur belt Leopold dat hij reeds aan de deur van de Westin staat. Hij is met de wagen van echtgenote Amanda gekomen om het ons zo comfortabel mogelijk te maken. Eerste bezoek is gepland aan CHANTEX manufactury, de fabriek in Parow, waar hoofdzakelijk transportbanden gefabriceerd worden.
Impressionante machines in een zeer groot en hoog gebouw.
Leopold weet ons in de mate van het mogelijke wegwijs te maken in het fabricatie proces.
Hilde heeft haar kleedje aangepast aan de kleur van de machines.
We doorlopen, samen met Leopold, de verschillende productie stadia.
Schoonzoon Ryan is hier ook een van de leidinggevende krachten.
Van CHANTEX gaat het naar WATERJET Technology in Belleville. Receptioniste Sandra ontvangt ons in stijl.
In deze fabriek worden allerlei vormen uitgesneden worden. Zowel met laser- als met waterstraal. En dit uit alle materialen en in alle mogelijke vormen.
Alle machines zijn computergestuurd.
In WATERJET is dochter Pascaline een van de leidinggevende figuren.
Niet alleen vele vormen, maar ook grote diktes kunnen aangepakt worden.
Deze bedrijven zijn mannenbastions, en Pascaline weet inderdaad haar mannetje te staan.
Alle deeltjes van deze Ferrari compositie zijn volledig uitgesneden bij WATERJET Technology.
Na het uitlaseren van het ijzer blijven onbruikbare platen over.
Maar soms kan men toch de overschotten recupereren. Hier verstopt Hilde zich achter een deur die gemaakt werd van een afval plaat.
Er mag ook wel een grapje af… Hier claimt Pascaline haar vader te brandmerken met een zegelijzer dat dient om dieren te brandmerken. Die zegels worden ook bij Waterjet gemaakt.
“Een klein beetje dunner” schijnt Leopold aan een van de medewerkers te willen uitleggen.
Je raakt hier nooit uitgekeken.
We verlaten WATERJET Technology met nog een fotootje van vader en dochter.
Eenmaal de deur achter ons dicht rijden we richting Durbanville, ten huize Leopold en Amanda.
Pas opgereden, of daar staat Amanda reeds in de deuropening. En vriendin Marie-Claire is ook nog steeds in het land.
We worden hier getrakteerd op een heerlijk kaas- en wijnbuffet.
Intussen is dochter Nathalie ook komen aanschuiven. Er worden nog vele herinneringen en anekdotes opgehaald van het verjaardagsfeest van verleden zondag.
Moeder Amanda en dochter Nathalie.
Rond 15 uur brengt Leopold ons terug naar Kaapstad. We worden uitgewuifd door de drie dames Nathalie, Amanda en Marie-Claire.
Aan Waterfront in Kaapstad nemen we ook afscheid van Leopold. Binnen een half uurtje verwachten we Gilles, de kleinzoon van Herman met zijn vriendin Odile. Zij zijn vannacht geland in Kaapstad, maar bleven daar in een hotel aan de airport slapen om deze morgen een 5-persoonswagen op te halen.
We hebben nog tijd en slenteren wat rond in de grote mall van Waterfront. In een Apple I-store gaan we een nieuw hoesje kopen voor Hilde’s I-Phone.
Op één van de vele pleintjes maakt een jonge toeriste onverwachts een handstand voor de sokkel van een mime acteur. De mime kerel is volledig uit zijn lood geslagen, maar hij kan er toch om lachen.
We gaan ons installeren bij Alfredo. De cappuccino is nog maar pas besteld, of daar maken Gilles en Odile hun opwachting.
Ze zijn vannacht na een voorspoedige vlucht goed aangekomen, maar owee… hun koffers waren niet mee. Als dat geen tegenslag is. Vandaag dus de ganse dag in hun reiskledij rondlopen, en vanavond om 11u30 zullen die koffers waarschijnlijk mee zijn met de volgende KLM vlucht. Hopen maar… en hoop doet leven.
We gaan Gilles en Odile installeren in onze B&B Madeliefie. Onze nieuwe wagen, een Nissan Xtrail rijdt prima, en chauffeur Gilles heeft het links rijden al onder de knie. Maar op de weg van Kaapstad naar Paarl is het superdruk. Bijna anderhalf uur om Paarl te bereiken. Vanavond is Gastheer Willy ook alweer ter beschikking om BOB te spelen en ons naar een restaurant te voeren. Ditmaal kozen we voor Resto BACKS in het centrum van Paarl.
Met z’n tweeën kiezen we voor een porc belly. Ziet er misschien niet al te koosjer uit, maar is wel zeer lekker. De anderen eten tagliatelle, kingklip of steak. Ook zij zijn tevreden. Een Fairview wijntje daarbij maakt het souper kompleet. Tegen 9u30 komt Willy ons ophalen om ons terug naar zijnMadeliefie te voeren.
Een uurtje later vertrekken Gilles en Odile terug richting airport Cape Town in de hoop dat hun valiezen zullen mee zijn met het vliegtuig van Amsterdam, dat om 23u30 aldaar zal landen. Duimen maar…