Vannacht heeft het serieus geregend, gebliksemd en gedonderd. Maar intussen is alles weer opgeklaard. Terug ontbijt met alles erop en eraan. Misschien was er wel iets teveel aan… Ze hebben een Hollander bijgeplaatst aan onze tafel. Samen met zijn Madam. Een hulk van een vent. Een echte zuurpruim. Hij spreekt met gesloten mond en het is al negatief wat eruit komt. Wij laten hem dan ook zo snel mogelijk links liggen en maken er een onderonsje tussen ons viertal van.
We nemen wel nog een afscheidskiekje samen met Lebo.
Het wordt toch bijna 11 uur vooraleer we kunnen afrekenen aan de receptie. De rekening klopt als een bus, en de boekhouder van dienst is superblij met onze fooi.
Pas vertrokken richting Port Elisabeth of het begint serieus te regenen. We rijden kilometers lang achter een pick-up; er zitten twee mannen in de open laadbak van die Pick-up. Santé bij zo’n weer…
En het gaat van kwaad naar erger… De regen valt met beken uit de lucht. Die twee mannen in de open bak blijven stoïcijns zitten. Je moet het maar doen…
Spijts de pletsende regen blijven de banen goed berijdbaar en tegen 12 uur rijden we de parking van onze B&B “23 on Glen” op. We zijn aan de rand van de stad gelegen, op een hoek, recht tegenover een parkje, en met een kerkje bijna in onze tuin. Wie zegt beter?
We maken kennis met de manager Jojo. Hij geeft ons alle instructies en helpt ons de koffers naar onze kamers sleuren op de eerste verdieping . En die kamers vallen weeral best mee.
Nu trekken we op verkenning naar de stad. Hier ziet het er allemaal zeer verzorgd uit. We lopen effen binnen in een info kantoor om wat documentatie op te halen. 
We rijden door een zwarte wijk met kleurrijke huisjes.Het straatje doet denken aan de Bo-Kaap in Kaapstad.
En dit is een cirkelvormige staalsculptuur. Prachtig uitgebrande negatiefbeelden.
Alle figuren zijn uitgebrand uit staalplaat van twee centimeter dik.
Nelson Mandela mag hier uiteraard ook niet ontbreken.
Me and Mandela.
En Hilde speelt het spelletje ook mee…
… terwijl niets ontsnapt aan het alziend oog van Dominique’s Leica.
Aan de vuurtoren is een prachtige mozaïek ingewerkt in de vloer. We durven er bijna niet over lopen, maar een bewaker doet teken dat het mag.
Op dat eigenste moment komen enkele zwarte meiden aangewandeld. Ze zijn precies een beetje in the mood, en maken allerlei gekke bewegingen als ze mijn camera zien.
Ze eindigen op hun rug op het mozaïek. Leuke zotte trienen…
BARNEY’S is een eetcafeetje op het strand, en gezien het bijna 14 uur is trekken we daar binnen voor een kleine culinaire opkikker..
We eten een gepaneerde fishsteak, ofwel bitterballen, ofwel gewoon een portie frietjes.
Na deze korte lunch een wandelingetje in de Boardwalk, een soort mall van Sun International. De restaurantjes, winkels en zelfs een casino pronken hier in volle glorie. Maar naar de klanten kunnen ze fluiten, want er loopt hier bijna geen kat.
Aan de ingang van het casino staat een prachtig bronzen beeld opgesteld in een fontein.
Het beeld is een symbiose tussen een naakte vrouw en een twee dolfijnen.
Dominique is één en al belangstelling voor de vele plankjes met spreuken in het Afrikaans. Van dit winkelcentrum trekken we nu naar huis om wat rust te nemen.
Nu een uurtje kameren maken we ons klaar. Tegen 19 u trekken we naar Restaurant Fushin. Dit Oosters restaurant werd ons aangeprezen door onze B&B manager Jojo. Spijts hzt restaurant slechts op enkele honderden meter ligt worden we toch aangeraden om met de auto erheen te gaan. Kwestie van veiligheid. Die Fushin is een soort Chinees restaurant, en heeft bijna niets anders dan sushi op de kaart heeft.
Dan maar liever naar het naastliggende Grieks restaurant ASADA.
De Griekse patron prijst zijn ingrediënten in de hemel. Hij troont ons mee tot in de keuken om zijn verse waren aan te prijzen.
Hilde, Dominique en Luc bestellen de vis van de dag. Na twintig minuutjes krijgen ze daar een vis geserveerd waar je wellicht drie dagen kunt aan eten. Gelukkig kunnen ze nog één vis teruggeven. Ze hebben nu nog meer dan genoeg aan twee vissen voor drie personen.
Ik heb gekozen voor een stuk schapenvlees. Lekker maar ook véél te groot.
Luc heeft reeds bijna de helft van zijn visje verorberd. Na dergelijke porties heeft niemand nog behoefte aan een dessert of een koffie. Tegen halftien trekken we naar onze kamertjes.