Als onze Toyota hier niet goed beveiligd staat..
Wat bemerken we bij het ontwaken… Bewolkt en een dikke mist. Het woord “FRANSCHHOEK” in de bergen is bijna niet zichtbaar. Op gewone dagen ligt het nu al te schitteren in de zon
Onze Karob House is geen echte B&B, wel een self-catering. We moeten dus op zoek naar een koffiehuisje. Op honderd meter van ons deur komen we op gezegende grond; “Sacred Ground”. Hier kan dus niets mislopen.
Voor mij een healthy breakfast en voor Hilde een croissant met cappuccino.
Bij het verlaten van de gezegende grond is het beginnen druppelen. Gelukkig hebben we ons gemoltoneerd regenventje aan.
Er is er zelfs al eentje zijn matten aan het oprollen.
De mannequins in deze buiten-étalage zullen ook nat worden.
Een paar Chinese toeristen zijn danig geïntrigeerd door die etalage…
Dat willen ze wel op foto vastleggen…
Met dank voor de medewerking.
De straatarbeiders zijn ook al goed ingepakt.
Het blijft maar regenen en we besluiten van de wagen te nemen om verder op verkenning te gaan.
Een vijftal kilometer buiten ’t centrum ligt Mont Rochelle. Een wijngoed, hotel, restaurant van niemand minder dan van Sir Richard Branson.
Prachtig domein. Met in ons achterhoofd de hoop van misschien een glimp te kunnen opvangen van Sir Richard Branson gaan we het domein toch wel eens betreden.
Een pano om te beginnen.
Binnen zijn de meeste vertrekken overvol beladen met soms mooie, soms minder mooie kunst. Naar ieders smaak.
We komen in het restaurant, en wie ontmoeten we daar?… Inderdaad… Sir Richard Branson………………………………………………….. op een levensgrote foto!
Hier blijven lunchen zit er ook niet in, want het restaurant zit afgeladen… leeg!
Nog een korte wandeling door de mooie tuin, en dan terug naar ’t centrum op zoek naar een hapje.
Op uitzondering van één tafeltje is het overdekt terras van “Café Franschhoek” volledig volzet. Het tafeltje is voor niemand gereserveerd, dus mogen wij het innemen.
Hilde kiest voor mosseltjes en ikzelf voor kip cordon bleu.
Gezien de regen zal het deze namiddag van in de auto te doen zijn.
Een stop bij het Hugenoten monument. Op de bezoekerspanelen lezen we het volgende;
De Hugenoten waren protestanten uit het katholieke Frankrijk die in de 16e en 17e eeuw naar het tolerante Nederland vluchtten. Hier kwamen enkele hugenoten in dienst bij de VOC en zo kwamen zij in de Kaapkolonie terecht. Het VOC-beleid was om ze zo verspreid mogelijk over de Kaap te verdelen. De meeste Hugenoten vestigden zich in Franschhoek.
Het monument bestaat uit drie hoge luchtbogen die staan voor de drie eenheden van God: de vader, zoon en heilige geest. Daarboven staat een kruis dat het christelijke geloof symboliseert.
De centrale vrouwelijke figuur verpersoonlijkt de vrijheid van geloof met een bijbel in haar ene hand en een gebroken ketting in de andere. Zij gooit de mantel van onderdrukking af en haar positie boven op de aardbol verwijst naar haar spirituele vrijheid. De lelie op haar mantel vertegenwoordigt haar nobele karakter en geest. Op de aardbol staat het Nederlandse VOC-schip afgebeeld, als symbool van de schepen waarop de hugenoten naar hun toevluchtsoord, de Kaapkolonie, kwamen. Op de globe staan symbolen van hun geloof, kunst en kultuur (de harp), de land- en wijnbouw (o.a. en druivenstok) en industrie (het spinnewiel).
Tegen de avond is het toch nog wat opgeklaard en komen er zelfs wat zonnestraaltjes spelen in de lucht.
Restaurant ALLORA ligt niet verder dan 100 meter van ons huisje, en de regen is gestopt. We kunnen er dus te voet op af. We eten beiden een veal marsala, een stukje kalfsvlees met kaas.
Pinky, onze super sympathieke dienster in Allora.