Ons liedje in Montagu is ook al uitgezongen. De dagen vliegen hier langsom vlugger. Na het ontbijt volgt de klassieke betalingsceremonie en uiteraard ook een afscheidsfoto met het personeel. Ik krijg het voorstel om bij African Greenhouse in dienst te komen voor de afdeling klusjesdienst. Na enige twijfel besluit ik toch hier niet op in te gaan.
Bij het buitenzijden van Montagu passeren we de olijfboomkwekerij van Andrew en Helene, de mensen waarmee we gisterenavond dineerden. Het ziet er allemaal zeer verzorgd uit. Misschien toch wel een adresje voor volgend jaar…
Onze weg leidt over Ashton, Robertson, Worcester en Villiersdorp. We vorderen moeizaam, want om de haverklap worden we geconfronteerd met tegenwerken. Hier krijgen we een stop juist voor onze neus. Met een berichtje dat de stops ongeveer 20 minuten duren.
Omdat we toch de eerste staan en er nog niemand achter ons komt opdagen spreek ik het stop-madammeke aan. Ik geef haar één van onze laatst overblijvende petjes, en…
Vliegensvlug maakt ze de weg terug vrij voor ons.
We rijden weeral door schitterende landschappen…
… het één nog imposanter dan het andere.
Eenmaal in Villiersdorp bouwen we regelmatig een paar fotostops in. Om de haverklap zitten we tussen nieuwe natuurwondertjes.
Soms wel een paar honderd meter door het zand stappen om de beste foto standpunten te bereiken.
De wind zorgt voor een kleine zandhoos.
De Theewaterkloof Dam. De dam werd in 1978 gegraven. en vormt een belangrijk onderdeel van het systeem van de watervoorziening in de Westkaap. De dam dient voornamelijk voor stedelijk en industrieel gebruik alsook voor irrigatiedoeleinden.
Bij het binnenrijden van Franschhoek bemerken we de prachtige tuin van Hotel-Restaurant De Leeu. Alleen al de wijze waarop de haagjes geknipt zijn loont al een nadere inkijk.
Er staan ook enkele beelden in de tuin. Hier een levensgroot beeld van Mahatma Ghandi.
Ook een prachtig bronzen beeld van vriend Nelson Mandela. Die mij als het ware uitnodigt om naast hem op die stoel plaats te nemen.
Zoiets laat ik mij natuurlijk geen twee maal zeggen.
Recht tegenover “De Leeu” een kunstgalerij, The Boutique Gallery. Ook eens van nabij bekijken.
Er loopt momenteel een tentoonstelling van een tiental artiesten. Waaronder ook van twee Belgen.
Luc Gijbels, met verschillende foto’s van townshipkinderen op een achtergrond van witte draden.
Nogmaals Luc Gijbels.
Herman Van Nazareth is hier ook van de partij.
Voor de rest meestal Zuid-Afrikaanse kunstenaars.
De uitbaatster van de galerij is zeer welwillend en geeft toelating om foto’s te nemen van alles wat ons aantrekt.
Voor we het goed beseffen lopen we hier meer dan een half uur in de galerij.
Aan de galerij paalt een restaurant. Vlug een kleinigheidje gaan nuttigen dus, want het is reeds 13u30.
De keukencrew bereidt ons een heerlijk stukje tonijn. Meer moet dat weeral niet zijn.
Onze ober Eddie draagt een hoedje. ’t Is eens wat anders.
Eenmaal terug op straat hebben we een toevallige ontmoeting met een plaatselijke Franschhoekse schone. Zij wil ook wel eens op de foto.
Nu op zoek naar ons nieuw verblijf; Karob House. Niet gemakkelijk te vinden, alhoewel zeer dicht bij het centrum. Door vernieuwingen aan de inrijpoort werd het huisnummer echter grotendeels verstopt. Vandaar hebben we wel een tijdje mogen zoeken en navragen. Uiteindelijk belanden we toch op het juiste adresje.
Gastvrouw Benita ontvangt ons met de nodige honneurs. We krijgen een volledige rondleiding door het gebouw en een handleiding voor het gebruik van de keuken en de werking van de verschillende sloten.
Vanavond moeten we maar honderd meter buitenhuis voor het restaurant “Dutch East”.
Dienster Connie serveert ons een steak tartaar (filet americain). Tegen 21u30 trekken we al terug naar onze Karob House.