De drie dagen in de Karoo Sun van Oudtshoorn zijn als een schicht voorbijgevlogen. Bij het laatste ontbijt hoort dan ook de klassieke afscheidsfoto. Hermien was een geweldige gastvrouw.
Karoo Guesthouse; een ideaal adresje voor elkeen die enkele dagen in Oudtshoorn wil verblijven.
Als we vertrekkensklaar in de auto zitten komt Reynhart ons ook nog uitwuiven. Hij vertelt nog vlug dat hij vandaag gestart is met het schilderen van de volledige buitenfaçade. Volgens ons zeker nog niet nodig, maar hij vindt van wel. Hij kan waarschijnlijk niet stilzitten, en daarom… We wensen hem het allerbeste, en hopelijk kunnen we volgend jaar zijn schilderwerken bewonderen.
Eerst naar Gallery Bottega in het centrum. Alet Coetzee ontvangt ons met de glimlach, want de opgespannen canvasfoto staat al op ons te wachten. Een foto van en voor onze vriend Leopold Chanterie die we volgende zondag in Kaapstad gaan ontmoeten.
En nu de weg op voor 240 kilometer naar Montagu. Het ganse traject loopt over de vermaarde “Route 62”.
Onze volle 240 kilometer lopen over Route 62
Na een 40tal kilometer maken wij een korte omweg. We rijden immers op slechts drie kilometer van Calitzdorp. We willen ons nogmaals vergewissen of onze kunstenares Marinda wel degelijk voor langere tijd uithuizig is.
Exact hetzelfde scenario van twee dagen geleden. Het huis volledig opgesloten. Achteraan terug de drie dartele hondjes. Eéntje bekijkt ons met een triestige blik. Hij steekt zelfs zijn tong naar ons uit, alsof wij de schuld zijn dat zijn baasjes hen zo lang alleen laten.
Gisterenavond op mijn laptop nog een archieffoto ontdekt van twee jaar geleden. Marinda poseert met “Middagpauze”, een schilderij naar het gelijknamig werk van Emile Claus.
Net op het ogenblik dat we de hondjes willen verlaten komt een buurman informeren naar onze bedoelingen. Hij is de man die gedurende de afwezigheid van Marinda en André de hondjes verzorgt. Hij weet ons te vertellen dat de baasjes inderdaad in Namibië verblijven en zeker niet voor begin mei zullen terugkomen.
Terug de Route 62 op. Regelmatig worden we gedubbeld door lange rijen motorrijders. Deze weg moet een geliefd domein zijn voor deze moto-fanaten.
Bij een benzinestop in Ladysmith wordt onze aandacht getrokken door twee artiesten die van het voetpad een kunstwerk proberen te maken. En het zal hen nog lukken ook. Hierna rijden we honderd kilometer door een tamelijk mooi, maar toch wel eentonig landschap. Zonder ook maar één stadje, dorpje of huisje langs de weg.
En plots uit het niets duikt daar Ronnies Sex Shop aan de einder op. Wat een welkome verrassing.
Ronnie is thuis. Hij beweert dat hij ons nog herkent. ’t Zal wel zijn…
In de verbruikzaal is de zoldering nog altijd gedecoreerd met beha’s en slipjes.
De beha van Hilde uit 2015 kan ik niet terugvinden. Ronny vertelt ons dat hij om de drie maand de oudste honderd verwijdert, om plaats te maken voor nieuwe leveringen.
Onder het nuttigen van onze cappuccino hebben we nog een gezellige babbel met een motard. Benjamin Elston uit Port Elisabeth. Hij is niet alleen motor-freak maar ook specialist om alle soorten buizen en fittingen te isoleren. En op de weekends treedt hij op als zanger-entertainer. Als we ooit een feestje willen brouwen; één telefoonnummer 082 828 36 84. Dit verdient een foto met Ronny.
De verhakkelde en verroeste tractor staat hier ook sinds jaar en dag.
Hilde maakt aanstalten om met die BMW van Benjamin Elston weg te rijden. Gelukkig kan ik haar nog tijdig intomen.
Vanaf hier wordt het landschap steeds boeiender.
Nog een laatste stop in het stadje Barrydale. Een weverijtje kunnen we toch niet voorbijlopen.
Hier ook nog volledig manueel bediende weefgetouwen.
Zelfs de warpmolen moet manueel aangedreven worden.
Tegen 15 uur bereiken we Montagu en onze B&B Mimosa. We krijgen een kamer toebedeeld in de tuin.
Onze kamer is zeer ruim en in de badkamer beschikken we zowel over een douche als een ligbad.
Nu een paar uurtjes genieten…
Als we om 19u30 de stad Montagu inrijden is het al bijna donker.
We proberen restaurant “YE OLDE TAVERN”, nog maar sinds twee weken geopend. Hopelijk zijn we geen proefkonijnen.
Een zwoele avond. We kunnen dus gerust buiten zitten in een prachtig decor.
De spare ribs met frietjes en gefrituurde ajuinringen zijn zeer lekker. En Hilde boft ook met haar veggie pasta.
Gezellig dineren in een paradijselijke omgeving.
En onze lieve diensters Jutta en Venesia krijgen ook een 10 op 10.