De ganse vrijdagnacht was gevuld met dieren… merrie’s… nachtmerrie’s. Hoeveel keer een camion op ons is ingereden valt niet te tellen. En de potholes op de weg waren niet te ontwijken. Sommigen waren zo diep dat een giraffe er bijna volledig in weg zonk.
Gelukkig zijn dromen bedrog.
Maar vanaf zaterdag trachten we alles van ons af te schudden. We zijn in vakantie, en daar willen we nu van genieten. We genieten van een waterig zonnetje en 26 graadjes op de thermometer. Niet slecht als we horen hoe het in België met het klimaat is gesteld. Van België gesproken; wij beschikken in ons huis over TV met BVN; dus 24 op 24 Belgische Televisie. Met het internet is het jammer genoeg niet zo goed gesteld; om te internetten, te bloggen of facetimen moeten wij naar de receptie, en zelfs daar is het signaal zeer zwak. Des te meer tijd om te genieten van alles wat Falcon Glen en omgeving te bieden hebben. Zaterdagnamiddag maken we een autoritje in de nabije omgeving. Er moet immers wat proviand binnengehaald worden. Op de terugrit bemerken we een door de natuur verdoken restaurantje “Old Joe”. We houden een stop om efkes te gluren. Wat een gezellige keet is me dat… alles Afrikaans antiek, en vriendelijke eigenaars. Ze ontvangen ons met open armen. En of we welkom zijn voor het avonddinner? Uiteraard!
Het doolhof naar Old Joe.
Het ganse kader straalt Afrika uit.
Intussen hadden we ook contact met de autoverhuur van onze VW. Ons Vivootje is nog in staat om te rijden, en daarom vragen ze om tot maandag te wachten om naar Nelspruit te komen voor een omwisseling. Ook geen probleem dus. We zijn wel een beetje geduveld met de zwakke internetontvangst. Om een mailtje op te halen of de blog bij te werken moeten we telkens naar de receptie. Gelukkig is Bonita steeds even vriendelijk om ons bij te staan, en telkens krijgen we een zakje zelfgepofte popcorns mee naar huis.
Achter de balie in de receptie hangt er een prachtige foto van een olifant bij een baobab boom. En als onze vriendelijke gastvrouw Bonita voor de foto komt te staan, dan moet dat wel een mooie foto opleveren.
Zowel zaterdag- als zondag hebben we ’s middags slechts een soepje of een broodje genuttigd, maar ’s avonds zijn we naar Old Joe getrokken. Er valt niet te kiezen; telkens een 3 gangen menu van het huis. Eten dus wat de gastvrouw kookt. Wel zeer Afrikaans getint, maar telkens valt het ontzettend mee.
Het restaurant van Old Joe noemt “The Seedling”. Waarschijnlijk zaadpluisje in het Nederlands. Elke dag menu van de cheffin.
Dit is de seaweed salad. Niet gans mijn ding, maar Hilde vindt dit super!
Op zondagavond zijn we zelfs gestart met een half flesje “bubbels”. Immers; het is maar éénmaal in de week zondagavond!